Gömülü bedenlerden açıklama beklerken
Acımı şarkı yapıp kaydederken
Gözyaşımı silerken, güneşi lanetlerken
Dünüme saplantıyla yaşarken, yaşamak denirse.
Kaçamak gülümsememde dahi bir anıyı öldüren ben
Gördü görmek isteyen, kamberin kamburunu.
Öyle netleştim ki bir akşam tam alnımdan vuruldum
Burnumu monta sildiğim çocukluk göçtü şimdi
Kanlar içinde boş bir arsanın ortasına kuruldu.
Geçmiş hep peşimizden koşan zayıf tazı
Hiç kaçamadık ki, kaçamayanlar hep taşır yası.
Sen rüyadasın, bense kabusun ta kendisi.
Kendime katlanamıyorum, beni hep yok yazın.
Hayatım boş fasıl, ziyanı yok sakın doldurmak isteme.
Sen de harab olursun bu kisvede.
Beni koy listene, karala üstümü.
Karaya küsen kartalın göklerde sürgünü.
Savaşı yok saymakla bitse keşke, içimden gitse keşke.
Tek sefer yok etmek namümkün, bu kara keşmekeşke.
Yaramı deşmesende dursa keşke kanamalar
Ben yoruldum bu taramadan.
Şu insanlığımı karalama, etme!
Sana ziyanı yok tabi, bütün hedef benim.
Tütün ekip cebimde bir tutam huzuru beslerim.
Kuytudan izlediğim dünyalar garip gelir
Hiç gözünün içine bakamadım ya, belki budur kösteğim.
Zihnimde uğultusun, kabuslarıma kuruldun.
Ben uykudaydım, uyanmak en büyük kabusum.
Kaderin makusu ben, bütün dünya fanusum.
Hep boğuluyorum, bir nefes bir ömürden uzun.
Ruh halimiz yazık, düzelmesin sakın.
Bir fayda istemem, normal oldu artık titremek.
Uzağım göklere, tuzakmış umudum
Yoklukta var olmaya çalışmak mı düşlemek?