Yangın gecesini giyinmiştim
Ateş İstanbul’a bulaşmıştı
Yalnızdım zehirdim zehirliydim
Bütün köprülerim atılmıştı
Gemimi ellerimle batırmıştım
İstanbul nefes nefes yanıyordu
Sen tutuşmuştun yanıyordun
Çığlıkların kulağımdan gitmeyecek
Saçların tutuşmuştu yanıyordu
Ateş dudaklarına bulaşmıştı
Kimsecik yangını görmüyordu
Bir damlacık su vermiyordu
Sen bir cehennemdin yanıyordun
İstanbul bir cehennemdi yanıyordu
Ben eski cehennemdim yanıyordum
Şiirlerim haykırmaya başlamıştı
Duman beni boğmazsa kör etmezse
Gözlerim kör olmazsa ölmezsem
Seni görsem suçlu gözlerini görsem
Yangın gecesinde kaybolduğunu
Başıma taş yağmasa düşmese
Gemiler ateş almasa gitmese
İstanbul yanmasa sen yanmasan
Ben kendi kendimi yakacaktım