Ay doğarken yavaş yavaş
Uyanır içimdeki bütün eksi duygular
Isınırım içerken, ay doğar
Ay doğarken yavaş yavaş
Bulanır bütün sular
Ağarır karanlıklar
Yüzünü hatırlarım, ay doğar
Bir ses gelir yavaş yavaş
Konuşur sanki dağlar
Ellerim ellerini
Kollarım seni arar, ay duyar
Herkes gider yavaş yavaş
Çekilir uzaklara garip yalnızlığına
Ben içer ben ağlarım, ay ağlar
Kurur gözlerimde hep yaşlar
Ağlamak neye yarar
Bilirim ki içinde
Her gece bir ay doğar
Her gece bir ay batar