Ya Allah,
Ne vandal bir delikanlıymışın geleceğin ışıl
Mülkün kapısına altın aslan başı
Boynunda yüklü planlar taşır
Nasıl bi’ sevda bu toprağınıza
Ütopyamdayaşa barışık
Bi’ yanım alevler diğeri toplum cinayeti
Sahipleri bağırıyor: «Bunu alışın!»
Aşıla umudunu en dağlar deler
Tek bırakma onu, beladan beter
Taş yastığa binalar keder
Gitmek yokken vedalar neden?
Yüreğim et kandan alaşım
Para en yakın arkadaşım beriden
Her karışık [?] adımı bedel
Mert adamı öldürdü kan ve keder
On yılını ver, bi’ gecede yesinler
Yirmi yılın silikon memesinde
Buna «Hak!» diyorlar reziller
Bunama kalk, hadi genç nesil gel!
Duruma bak: Yapay besinler
Yaşayamadığın o güzel mevsimler artık yok
Karanlık bir çağ, bizler
Umutsuz doğar terk edilenler
Yaşa ve öl, taşı bu taşı
Bana bi’ soru sorma
Hastalanma sakın, ilaç yok
Kefeni yakın al
Bi’ seneye sonra masraf etme
Az laf et, şikayet etme
Sus, hep cebini zorla, zorla
Kısa bi’ yaşam o kadar eziyet için diyor bu sistem harla
Kafama takılıyor onca soru
Ne için varım ki vurdular umudumu?
Yolun sonu zahmet olur
Mezara doğduk her insan için budur
Cahiliyetten beslenir
Üstelik hak kişilik yaratıp dünya gibi bir gece,
Bir gün düz psikolojiler on kocalı hürmüz
Kim çok yedi? Kim tok?
Bebeler ping pong oynamadan büyüyor, el kaydırıyor
Cepte kuruş yok ama kapitalizm sana hergün para saydırıyor
Say, yıllar boyu sahip olmak istediklerin için çalış
Sonra vay hâline, küskün aynalar, göz altların mor, alkol hep danışman
Civarda kanlı hep çatışma
Karayla ak neden barışmaz?
Yarayla çık bu daha çocuk, gıt-gıdak etme, sorgula!
Gelip yakana yapışır aklına takılan küçük bi’ şüpheci bu
Senine katıp bu derine batırır dişini sistem tam da bunu
Gününe, gecene, sözüne, hecene sataşır ama der «Bu huy
Biz kist insan güruh
Beden boş olmazsa ruh kurşun kimi vursun?
Yak kibrini kurtul, o bozduğun oyun da sürsün
Maşallah bomban çok güzel olmuş, ettiniz her yeri dümdüz
Kör süngün, bir kalemim var ama değiştirmiyor dünya’yı
Pembeleştirmiyor rüyayı, sürgün, her saat, her gün