(Анастасія Приходько):
Зірви з мене крила, набридло літати
Не хочеться жити в примарному місті
Зірви з мене крила
Не хочу чекати
Зірви і забудь, і вже не сумісні…
Зірви з мене крила так, як бажаєш
Хай вітер сміливий їх не лоскоче
Чому ж ти ідеш?
Чому залишаєш крила
Яких я?
(Анастасія Приходько):
Зірви з мене крила!
Зірви з мене крила!
Зірви!
Зірви з мене крила!
Зірви з мене крила!
Зірви! Зірви!
(Анастасія Приходько):
Мене оточили порожні надії
В обіймах безчестя пручається віра
Я чую як плачуть осміяні мрії
І голосно знову співає сатира
Заздрість навколо всіх охопила
Серця заблукали у сірій безодні
І добре, що поки у мене є крила
І я не віддам їх, ні
(Анастасія Приходько):
Зірви з мене крила!
Зірви з мене крила!
Зірви!
Зірви з мене крила!
Зірви з мене крила!
Зірви! Зірви!
Зірви з мене крила!
Зірви з мене крила!
Зірви!
Зірви з мене крила!
Зірви з мене крила!
Зірви! Зірви!