Op de hoek in de kroeg
Zit een man alleen
En hij wacht tot dat iemand roept
De hoogste tijd
Dan staat hij weer op straat
Slenterd naar een plek
Waar hij schuilt voor de regen en de kou
Een man die niemand ziet
Niemand kent
Maar hij is daar aan gewend
Want hij weet wat het leven is
Toch had hij een gezin
Zelfs een eigen huis
Maar dat ruilde hij voor het leven op straat
Als de kroeg open gaat
Zit hij op z’n stoel
In de hoek maar met niemand
Die tegen hem praat
Een man die niemand ziet
Niemand kent
Maar hij is daar aan gewend
Ja hij weet wat het leven is
Een man die niemand ziet
Niemand kent
Maar hij is daar aan gewend
Ja hij weet wat het leven is
Een man die niemand ziet
Niemand kent
Maar hij is daar aan gewend
Ja hij weet wat het leven is
Ohow mmmm jhe ohow…