I taką wodą być,
co otuli ciebie całą,
ogrzeje ciało, zmyje resztki parszywego dnia.
I uspokoi każdy nerw,
zabawnie pomarszczy dłonie,
a kiedy zaśniesz, wiernie będzie przy twym łóżku stać.
I taką wodą być,
a nie tą, co żałośnie całą noc tłucze się po oknie.
Wczoraj… wczoraj…
I taką wodą być,
co nawilży twoje wargi,
uwolni kąciki ust, gdy przyłożysz je do szklanki.
I czarną kawę zmieni w płyn,
kiedy dni skute lodem.
A kiedy z nieba poleje się żar, poczęstuje chłodem.
I taką wodą być,
a nie tą, co żałośnie całą noc w gardle pali ogniem.
Wczoraj… wczoraj
nie liczy się,
bo wczoraj,
bo wczoraj…
I taką wodą być,
a nie tą co żałośnie całą noc w gardle pali ogniem.
Wczoraj… wczoraj
nie liczy się,
Wczoraj… wczoraj
nie liczy się,
bo wczoraj…
bo wczoraj… nie było, nie…