Eylül’den nefret ediyorum
Geldi mi geçmeyen aylar?
Ağzına sıçmaya yemin etmiş gibi darmadağın yine etraf
Her sabah sancı,erkenden olurum akşamcı
Biraz pilaki biraz rakı
Bu yalnız evimde bi’ tavır takındım
Boş
Kendime verdiğim sözler var ya
Yerin dibine batsın sırayla
Benim içimdeki bu yarayla
Alay ederler ancak uzaktan
İçine düştüğüm acı var ya
Ruhumu sarar bütün hızıyla
Dayanamadığım bu sızıyla
Alay ederler ancak uzaktan
İstemesinler benden iylik
İstemediğiniz kadar kötüyüm artık
İçimde yok benden iyisi bi’ tek aptallığınla benden iyisin
İltifatların zemherisi, bu sonsuz yolculuğun finali değilsin
Yorgunluğuma değsin bari son kez içini bana döker misin?
Hasreti geri öder misin?
En başa geri döner misin?
Deseler boynumu kırsalar da dönemem arkama
Bu da huyların en pisi
Daha kaç kere yıkacaktım surlarımı
Üstüme düştü duvarlar
Gönlüm saraydı virane oldu
Ve sonunda bitti bu dava
Kendime verdiğim sözler var ya
Yerin dibine batsın sırayla
Benim içimdeki bu yarayla
Alay ederler ancak uzaktan
İçine düştüğüm acı var ya
Ruhumu sarar bütün hızıyla
Dayanamadığım bu sızıyla
Alay ederler ancak uzaktan
Görmek zor bakmak kolay
İçimdeki hisleri etmem kobay
İsyanıma çekmem duvar
Her cümlem güneşi tepemden kovar
Kapanınca tüm ışıklar, yüzün aklımı zapt eder hışımla
Bu yüzden hep karanlıkla işim var
Başbaşayım kışımla
Ben hariç her şey yolunda
Vazgeçmek zor olur ya
Kendinden nefret etmenin sınırı yok onurun aklını yakınca
İyi insanlara iyi sonlar yok bunu biliyorum içten içte
Umudun bi’ faturası yok nasılsa yine düşüyorum aynı hiçe
Kendime verdiğim sözler var ya
Yerin dibine batsın sırayla
Benim içimdeki bu yarayla
Alay ederler ancak uzaktan
İçine düştüğüm acı var ya
Ruhumu sarar bütün hızıyla
Dayanamadığım bu sızıyla
Alay ederler ancak uzaktan
(Kendime verdiğim sözler var ya, ah)