Wsłuchany w twą cichą piosenkę,
Wyszedłem na brzeg pierwszy raz.
Wiedziałem już rzeko, że kocham cię rzeko,
Że odtąd pójdę z tobą.
O, dobra rzeko,
O, mądra wodo.
Wiedziałaś, gdzie stopy znużone prowadzić,
Gdy sił już było brak.
Brak.
Wieże miast, łuny świateł —
Ich oczy zszarzałe nie raz.
Witały mnie pustką, żegnały milczeniem,
gdym stał się twoim nurtem.
O, dobra rzeko,
O, mądra wodo.
Wiedziałaś, gdzie stopy znużone prowadzić,
Gdy sił już było brak.
Brak. [х2]
Po dziś dzień z tobą, rzeko,
Gdzież począł, gdzie kres dał ci Bóg.
Ach życia mi braknie, by szlak twój przemierzyć,
by poznać twą melodię.
O, dobra rzeko,
O, mądra wodo.
Wiedziałaś, gdzie stopy znużone prowadzić,
Gdy sił już było brak.
Brak. [x2]