Tylko popiół wie, co to do cna się wypalić.
Ja powiem, krótkowzrocznie spoglądając w przyszłość.
Nie wszystko da się unieść wiatrowi fali,
A szeroki gest miotły też jeszcze nie wszystko [3x]
Będziemy zmiętym petem, wyplutym na ziemi,
W kącie pod ławką tam, gdzie nie dociera słońce,
W objęciach błota, licząc dni aż zbutwiejemy
W próchnicę, osad, warstwą kulturalną w końcu.
Na widok brudnej szczotki archeolog mdłości dostanie,
Aż zdobędzie tym odkryciem sławę.
Jak szczątki namiętności — warianty odwróconych piramid,
Łapiąc się za brzuch, parsknie “ścierwo!” i wzrok wzniesie w górę,
Dalszy od nas niż ptak [3x], co pod stopą chrzęści.
Dalszy od nas niż ptak [3x], co pod stopą chrzęści.
Dalszy od nas niż ptak [3x].
Ponieważ ścierwo — to jest wolność od komórek i wolność od całości,
Apoteoza części.